Aan de hand van eigen getrokken beelden die voor ons stilte opriep in een stad, hebben we kernwoorden gehaald.
Deze woorden zijn op post-its geschreven en onderverdeeld in groepen. Zo kwamen we aan goed overzicht wat voor ons stilte betekend en welke elementen allemaal een rol kunnen spelen. Huiskamer Wolkjes gedachten. Hersenspinsels. Wazige herinneringen. Huizen vergezeld door terrassen. Terrassen afgesloten door hun balustrade. Huizen vergezeld door tuintjes. Tuinen afgesloten door knaloranje muren. Muren die dienst doen als klankbord. Muren vol gekras. Muren met geïntegreerde banken. Ijskoude banken. Lege banken. Onbezet. Onbewoond? Stoeptegels. Scheidingspaaltjes. Rioleringsgaten. Diezelfde stoeptegels. Al krijgen ze hier een andere betekenis. Opgepast! Auto's! Auto's rijden hier! Lantaarnpalen. Omheining. Dertig centimeter hoog. Gras. Bomen. Een stel verdwaalde paarden. Een plaats. Een open plek. Een plaats waarbij ik mij afvraag of ze wel een plaats is. Is dit een ruimte? Is dit een plek? Een huiskamer van de stad misschien? Als dit een ruimte is, dan wordt die gedefinieerd door tegenstellingen. De tegenstelling tussen publiek en privé. De tegenstelling tussen open en gesloten. Afstandelijk. De tegenstelling tussen onpersoonlijk en intiem. De tegenstelling tussen binnen en buiten. De tegenstelling tussen luidruchtig en stil. Als dit een ruimte is, dan wordt die gedefinieerd door gradatie. Zonering. Eerlijk? Poezen vinden het maar niets. Zij hebben geen oog voor zonering. Zij hebben geen oog voor gradatie. Circuleren, passeren is voor hen de boodschap. Wolkjes gedachten. Hersenspinsels. Wazige herinneringen. Ze krijgen meer en meer een duidelijke vorm. Jente Bergmans
|
ARCHIEVEN
April 2015
CATEGORIEËN
Alles
WIE ZIJN WIJ?Derdejaarsstudenten interieurarchitectuur aan KU Leuven Faculteit Architectuur Campus Sint-Lucas Gent. Met een bachelorproef rondom het thema: Urban Silence. |